I Love Husky!

Saba

WYCHOWANIE

Niekorzystna reputacja siberian husky to wynik niedoświadczenia i niekonsekwencji właścicieli oraz archaicznych metod hodowlanych i szkoleniowych, które przyczyniły się do ukształtowania psów nieprzystosowanych do życia w naszych warunkach. Husky jest zdolny do posłuszeństwa, ale tylko wobec osoby, która potrafi mu narzucić swój autorytet. Inaczej nie słucha rozkazów i robi, co mu się podoba.

Tylko właściciel obdarzony zaufaniem i autorytetem bezwzględnego lidera może sprawić, że pies będzie przedkładał jego towarzystwo nad swobodne życie.Wychowaniem trzeba się zająć wcześnie, już w momencie, gdy piesek opuści rodzimą hodowlę, i wykazać się wielką cierpliwością. Szczenię husky nie jest tylko puszystą kulką, której nie sposób się oprzeć. Jest to już istota dominująca, kapryśna, która pilnie i niedostrzegalnie śledzi słabostki swego otoczenia i żwawo z nich korzysta. Z chwilą jednak, gdy zaakceptuje kogoś jako wodza, jego dalsza edukacja przebiega tak jak u innych psów.

Najważniejsze to nauczyć go reagowania na przywołanie. Nie ma na to specjalnej metody ani cudownej recepty. Zasady są takie same, jak w wypadku wszystkich innych psów - człowiek musi zdobyć przewagę nad zwierzęciem. Absolutnie nie wolno jednak na psa krzyczeć. Jedna z miłośniczek rasy i właścicielka dwóch suk twierdzi, że komendy wypowiada raczej tonem prośby i perswazji, by psa przekonać do zrobienia czegokolwiek. Rozkazy wydawane zbyt ostrym tonem mogą go zrazić - a wtedy będzie je lekceważył.

Trzeba jak najczęściej zajmować się swym psem. Husky odczuwa stałą potrzebę uczestniczenia we wszystkich zajęciach pana. Oprócz konieczności wyrobienia sobie autorytetu należy więc mieć dla psa dużo czasu. I jeśli istnieje jakiś sekret dotyczący wychowania, jest nim właśnie ten.

Wychowanie siberian husky obejmuje również trudną sztukę współżycia z innymi psami. Nie dlatego trudną, że jest nietowarzyski; wręcz przeciwnie. Ale ma silnie zakorzeniony zmysł hierarchii i może wykazywać chęć dominacji. Bywa zadziorny. W interesie właściciela leży więc wczesne przyuczenie go do życia w psiej społeczności, czemu mają służyć częste kontakty z innymi psami wówczas, gdy jest jeszcze bardzo młody.